در فضای بیکران هستی ، از میان میلیونها کهکشان و ستاره و سیاره ، «زمین» ذره ای ناچیز بود

که انسان بر روی آن آرام گرفت .

«زمین» سکونتگاهی وسیع ، پاک ، غنی و پر از رمز و راز شد تا جولانگاهی شود برای اجسام و ارواح انسانها ،

تا هریک به فراخور ظرفیت جسمانی و روحانی خود ،

باری از آن بربندد ... بگذارد ... و بگذرد.

هزاران سال گذشته است ؛

انسانها همچنان می آیند ؛ جولانی می دهند ، بده و بستانی می کنند ؛ و می روند .

و زمین ، دیگر زمین هزاران سال پیش نیست .

زمین بکر دیروز ، آلوده و دستخوش هزاران سال تمدن دست ساز ،

و تاختگاه عقلانیت افسارگسیخته ی بشری گشته است ؛

و حقایق و ذخایر آن به یغما رفته و تباه گشته ؛

« ظهر الفساد فی البر و البحر بما کسبت ایدی الناس»(1)

انسان ، بهشت گمشده ی خویش را بر روی زمین جست  و

برای وصل به آن از هیچ طرح و نقشه ای فروگذار نبود ؛

خدای آسمانی و الهی به کناری نهاده شد و بازار خدایان زمینی داغ شد ؛

خدایان از پی هم آمدند و رفتند؛ تمدنها بر خرابه های تمدنهای منسوخ گذشته بنا نهاده شدند

تا به امروز که ؛

خدای بشر ، علم ابزاری و دانش تجربی است ؛

و علم بشر ، پایه و اساسش ، محوریت انسان در هستی است ؛

اقتصادش ، بر اساس استثمار ، و سیاستش بر پایه ی نیرنگ و استکبار است؛

اخلاق ، ریشه در سودجویی  و منفعت طلبی ؛

و فرهنگ ، بر پایه ی مصرف بی چون و چراست ؛

اما ،

دیری نخواهد پایید که پایه های این تمدن هم بعنوان آخرین تمدن بشری فرو خواهد ریخت

و مانند هزاران راز دیگر در دل زمین مدفون خواهد شد

تا زمان موعود فرا رسد ؛

روزی که سینه ی زمین از ننگ و تباهی بشر به تنگ آید ؛

و بلرزد برخود ؛  به سختترین شکل ؛

و داستان هزاران سال دست اندازی و زیاده خواهی و طغیان را بیرون ریزد و ... اخرجت الارض اثقالها(2)

و در مقابل چشمان مبهوت انسان ، هر آنچه در دل پنهان داشته همه را یکجا برون ریزد ...

و القت ما فیها و تخلت(3)

دور نخواهد بود ؛

آن روز . 

1. روم /41 : فساد و پریشانی به کرده ی خود مردم در همه خشکیها و دریاها پدید آمد .

2. زلزال/2: و بارهای سنگین اسرار درون خویش همه را از دل خاک بیرون افکند.

3. انشقاق/4: و هرچه در درون دل پنهان داشته همه را بکلی بیرون افکند .

 نوشته شده توسط الف-صادقی در پنج شنبه 88/12/20 و ساعت 2:52 صبح | نظرات دیگران()