کاروان بشریت راهی پرپیچ و خم را در طول تاریخ پیموده است .

زمانهای متمادی را پشت سر نهاده ؛ دیده و شنیده ؛ تجربه و تفکر نموده ؛ آزمون و خطا کرده ؛

فرضیه ها را به نظریه ، و نظریات را جامه ی قانون پوشانده و با آنها روزگار گذرانده ؛

و با هر بن بستی ، فرضیه ای نو ، نظریه ای جدید و قانونی شسته رفته تر را پیش پای خود نهاده ؛

و این داستان هزاران سال زندگی بشر بر روی کره ی خاکی بوده است .

و امروز ، بشر مدعیست بر فراز قله های رشد و علم و عقل ایستاده و دیگر راهی برای رفتن نمانده

و پایان تاریخ سر رسیده است .

غافل از آنکه این راه ، چیزی جز پیمودن یک « چرخه » نبود و تاریخ ، چیزی جز تکرار وقایع .

مکان همان مکان است ؛ تنها زمان گذشته ؛

بشر امروز ، سیر مکانی نداشته و در همان نقطه ی بشر دیروز ایستاده ؛

تاریخ بشر چیزی نیست جز سیر زمانی ، و حوادث و وقایع و تکامل و تغیر در بستر زمان ؛

انسان اولیه ، آزاد و رها از هر قید و بند ، وحشی و مقهور طبیعت ، با گذر از پله های زمان خود را مبدل نموده

به انسانی مدرن ، گرفتار در هزاران بند و ماده و قانون ، مسلط بر طبیعت ، اما اسیر در قفسی آهنین

که میله های آن چیزی نیست جز تمدن و توسعه و تکنولوژی ؛

پیمانه ی زمان در حال پر شدن است و « عصر » به پایان خود نزدیک می شود ؛

و انسان امروز ...؛

و انسان دیروز ...؛

در دوسوی محور زمان ؛

و راهی طی شده ؛

و حقی فراموش شده ؛

و تکلیفی بر دوش ؛

و «انتظاری» سبز ؛

 و « ظهوری » سرخ ؛

 تا میله های قفس آهنین را در هم شکند

و کاروان بشر را با آزادی و عدالت و عقلانیت اصیل به سرمنزل نهایی رساند.

به امید ظهور

 نوشته شده توسط الف-صادقی در جمعه 88/12/14 و ساعت 4:17 عصر | نظرات دیگران()