هوالهادی
در طول سه قرن اخیر انقلابهای بزرگی در جهان با آرمانهای متفاوتی از قبیل آزادیخواهی ، کمونیسم ، سوسیالیسم و ...بوقوع پیوسته اند که مهمترین آنها را می توان انقلابهای فرانسه ، آمریکا ، روسیه ، چین و کوبا نام برد . اما در کنار این انقلابهای بزرگ ، جنبشهای اجتماعی محدودی نیز در جوامع مختلف و از سوی اقشار خاصی شکل گرفتند که یا منشا تغییراتی شدند و یا در نطفه خفه شدند از قبیل جنشهای زنان ، جنبشهای کارگری در اروپا و سپس آمریکا ، جنبشهای سرخپوستان و سیاهان در امریکا ، جنبشهای صلح سبز ، محیط زیست و ...
اما امر بدیهی آن بود که همه ی این انقلابها و جنبشها در چارچوب نظام تئوریک غرب قابل توجیه و تجزیه و تحلیل و سرانجام تصمیم سازی و برنامه ریزی بودند .
انقلاب ایران اما از همان ابتدا با ادبیاتی دینی به میدان آمد که با مبانی نظری غرب سنخیتی نداشت و با منطق مادی و تجربی آنها قابل تفسیر و تحلیل نبود . و در طول 32 سال ، ویژگیهای منحصر بفرد این انقلاب بارها برای جهان و بخصوص رهبران غرب ثابت گردید.
علاوه بر جنبشهای اجتماعی قبل از انقلاب از قبیل جنبش تنباکو ، جنبش مشروطه و ... ، پس از انقلاب و در دل انقلاب نیز جنبشهایی رامی توان برشمرد که عمده ترین آنها عبارتند از 1- جنبش اصلاح طلبانه 2- جنبشهای آرمانگرایانه
1) جنبش اصلاح طلبانه در ایران در خرداد 76 و با روی کار آمدن دولت اصلاحات کلید خوردکه رهبری آن در دست عده ای از باصطلاح نخبگان سیاسی بود که بدنبال تغییرات در مبانی انقلاب و امام ، و گنجاندن نظام در چارچوب مبانی اجتماعی سکولار و پوزیتیویستی غرب بود . آنها هرچند در ابتدا موفق شدند با شعارهای انقلابی و فریبنده ( از قبیل خط امام ، آزادی بیان و اندیشه ، قانونگرایی و ...) اقبال اقشاری از مردم و دانشجویان را کسب نمایند اما با آشکار شدن رویکرد واقعی آنها و فاصله ای که از خط اصیل امام و ولایت گرفتند ، این جنبش بدون آنکه به اهدافش نایل شود بتدریج فروکش نمود . و هرچند بار دیگر در سال 88 و با اهدافی غرب گرایانه تر سازماندهی شدند ، اما باز هم از جانب اکثریت مردم طرد و به شکست انجامید .
2) جنبشهای آرمانگرایانه : یکی از ویژگیهایی که انقلاب ایران را از انقلابهای دیگر متمایز می سازد ، تداوم حضور مردم و پابرجا ماندن بر سرآرمانهای دینی امام و انقلاب است که در صحنه های مختلف مانند 8سال دفاع مقدس ، راهپیماییها ، انتخابات متعدد و ... نمود پیدا کرده است . اما از سال 84 با روی کار آمدن دولتی با تاکید عملی بر مبانی فکری امام و انقلاب - که دقیقا نقطه ی مقابل مبانی نظری غرب است - روح تازه ای در کالبد حضور ملت دمیده شد .
اقبال میلیونها نفر از مردم به دفعات و مناسبتهای متعدد در تایید مواضع آرمانی و انقلابی رییس جمهور( از جمله شعارهای عدالتخواهانه و استکبار ستیزانه) ، چیزی نیست جز یک جنبش میلیونی آرمانگرایانه .
و مهمتر اینکه دامنه ی این جنبش مرزهای جغرافیایی را در نوردیده و در نقاط مختلف جهان از جمله ملتها و دولتهای مستقل (اعم از مسلمان و غیر مسلمان ) ریشه دوانیده است و روزبروز بر دامنه ی آن در جهات سیاسی ، اقتصادی و مذهبی افزوده می شود . که نمونه ی آنرا میتوان در سفرهای خارجی رییس جمهور و بخصوص سفرهای خبرساز به نیویورک و بازتاب جهانی آن مشاهده نمود . و مورد اخیر آنها نیز سفر ایشان به لبنان و حضور پرشور مردم لبنان بود که رهبرانقلاب اینگونه آنرا توصیف نمودند:« همین قضیهى سفر لبنان رئیس جمهور را چرا باید دستکم گرفت؟ حادثهى مهمى بود. براى هر کشورى، بخصوص براى سران استکبار اگر چنین چیزى اتفاق مىافتاد، فصل بسیار گستردهاى در تبلیغات و در استنتاجهاى سیاسى براى آن میگشودند. یک ملتى که با ما هم همسایه نیست، همهشان هم مسلمان نیستند؛ ترکیبى از مسلمان و مسیحى، و مسلمانها هم ترکیبى از شیعه و اهل سنت؛ این ملت با این ترکیب گوناگون و متنوع، اینجور یکپارچه بیایند از رئیس جمهور ملت ایران استقبال کنند، اظهار علاقه کنند؛ این چیز کمنظیرى است، چیز بىنظیرى است؛ براى هیچ کشورى در دنیا چنین چیزى پیش نمىآید. رئیس جمهور کدام کشورى وقتى به یک کشور دیگر برود، چنین حوادثى برایش پیش مىآید؟ مخصوص لبنان هم نیست. امروز اگر مسئولین برجستهى کشور ما به مصر هم بروند، اگر بگذارند، همین قضایاست؛ سودان هم بروند، بگذارند، همین قضایاست؛ به هر کشور اسلامى که بروند، اگر میدان را باز کنند، همین قضایاست.»
امروز این جنبشهای آرمانگرایانه ی فراملی ، مبانی علوم اجتماعی ، سیاسی و اقتصادی غرب را به چالش کشانده و با ادبیات هزاره و آخرالزمانی در حال گسترش است و چه زیبا رهبر گرانقدر وظایف مردم و بخصوص جوانان را در این برهه گوشزد نمودند : « شور انقلابى را اندکى نباید کاهش داد. انگیزهى انقلابى باید روزبهروز در دلهاى من و شما افزایش پیدا کند. این کوههاى گوناگون مشکلاتى که بر سر راه مستضعفین عالم قرار دارد، جز با قدرت عزم و ارادهى پولادین مؤمن برداشته نخواهد شد. هدف فقط سر و سامان دادن به وضع کشور نیست. دنیاى اسلام، بلکه جامعهى بشریت نیازمند کمک به آنها از سوى اسلام و امت اسلامى است. مشکلات زیادى در سر راه هست؛ عزم و اراده لازم است، نگاه به دوردست لازم است. این عزم و اراده باید باقى بماند، این شور انقلابى باید روزبهروز افزایش پیدا کند. توسل و توجه به پروردگار، تمسک به اولیاى الهى، راه عبادت، راه خشوع، راه تفکر بایستى به روى ما همیشه باز باشد؛ خودمان را از این راه تقویت کنیم.»(بیانات رهبر معظم انقلاب در جمع بسیجیان قم)